....

С 1920-х годов армянские художники все чаще начинают обосновываться в Армении. В формировании новой художественной школы значительную роль сыграло творчество Мартироса Сарьяна и Степана Агаджаняна. Особенно ярко мастерство Сарьяна проявилось в жанре пейзажа, характеристических портретов, натюрморта. Агаджанян творил в реалистическом портретном жанре. В армянской живописи ключевое место занимал пейзаж. В этом жанре работали Фанос Терлемезян, Егише Тадевосян, Габриель Гюрджян, Седрак Аракелян.

Тематические произведения создают Александр Бажбеук- Меликян, Егише Тадевосян, Акоп Коджоян и другие. Коджоян начинает играть одну из ведущих ролей в книжной и станковой графике. Театральная живопись развивается в творчестве Георгия Якулова, Мартироса Сарьяна, Михаила Арутчяна и других.

Для живописи 1940–1950-х годов более характерно развитие сюжетного жанра — новый быт, сцены труда, исторические сюжеты, а также натюрморт и пейзаж. Среди крупнейших деятелей живописи середины XX века следует отметить Мариам Асламазян, Ара Бекаряна, Эдуарда Исабекяна, Григора Ханджянa (последний также является одним из наиболее ярких представителей армянской графики XX века), Оганеса Зардаряна, Минаса Аветисяна, Сейрана Хатламаджяна, Александра Григоряна и других. Из-за рубежа репатриировали видные живописцы Арутюн Галенц и Петрос Контураджян. Со второй половины XX века в жанре портрета, натюрморта и пейзажа начинает работать Лавиния Бажбеук-Меликян.

На второю половину XX века приходится творчество Саркиса Мурадяна: «Последняя ночь: Комитас» (1956), «Свадьба в Раздане» (1960), «Сасунцы» (1974).

..

Since the 1920s, Armenian artists have increasingly begun to settle down in Armenia. In the new art school formation process Martiros Saryan's and Stepan Aghajanyan's works played a significant role. Saryan's skills were  particularly brightly manifested in the genre of landscape, characteristic portraits, still life. Aghajanyan created in the realistic portrait genre. In the Armenian painting, landscape  took the key place. In this genre Panos Terlemezyan, Eghishe Tadevosyan, Gabriel Gyurjyan, Sedrak Arakelyan also worked.

Alexander Bazhbeuk-Melikyan, Eghishe Tadevosyan, Hakob Kojoyan and others, created thematic works. Kojoyan began to play one of the leading roles in book graphics and panel painting. Theatrical painting was developed in the works by Georgy Yakulov, Martiros Saryan, Michael Arutchyan and others.

For painting of the 1940-1950s development of the plot genre, a new way of life - work scenes, historical subjects, as well as still life and landscape are more characteristic. Among the greatest artists of the mid-20th century there are Mariam Aslamazyan, Ara Bekaryan, Eduard Isabekyan, Grigor Khanjyan (the latter is also one of the most outstanding representatives of the Armenian 20th century painting), Hovhannes Zardaryan, Minas Avetisyan, Seiran Khatlamadjian, Alexander Grigoryan and others. The prominent painters such as Harutyun Galents and Petros Konturjyan repatriated from abroad. Lavinia Bazhbeuk-Melikyan started working in the genre of portrait, still-life and landscape since the second half of the 20th century.

In the second half of the 20th century, Sargis Muradyan created his masterpieces: «The last Night: Komitas» (1956), «Wedding in Hrazdan» (1960), «Sasun people» (1974).

..

1920-ականներից ի վեր հայ նկարիչները ավելի շատ են սկսում հաստատվել Հայաստանում: Արվեստի նոր դպրոցի ձևավորման գործընթացում զգալի դեր են խաղացել Մարտիրոս Սարյանի և Ստեփան Աղաջանյանի ստեղծագործությունները: Սարյանի վարպետությունը հատկապես վառ կերպով դրսևորվում էր բնանկարի, յուրահատուկ դիմանկարի, նատյուրմորտի ժանրերում: Աղաջանյանը ստեղծագործում էր ռեալիստական դիմանկարի ժանրում: Հայ նկարչության մեջ բնանկարը առանցքային տեղ էր զբաղեցնում: Այս ուղղության ներկայացուցիչ վարպետներ են Փանոս Թերլեմեզյանը, Եղիշե Թադևոսյանը, Գաբրիել Գյուրջյանը, Սեդրակ Առաքելյանը:

Ալեքսանդր Բաժբեուկ-Մելիքյանը, Եղիշե Թադևոսյանը, Հակոբ Կոջոյանը և այլք ստեղծում էին թեմատիկ աշխատանքներ: Կոջոյանը գրքային գրաֆիկայի և հաստոցային կերպարվեստի առաջատար դեմքերցից էր: Թատերական գեղանկարչությունը վերելք է ապրում Գեորգի Յակուլովի, Մարտիրոս Սարյանի, Միքայել Արուտչյանի և այլոց ստեղծագործություններում:

1940-1950-ական թվականների գեղանկարչության համար բնորոշ են սյուժետային ժանրի զարգացումը՝ նոր կենցաղի,  աշխատանքային տեսարանների, պատմական թեմաների, ինչպես նաև նատյուրմորտների ու բնանկարների պատկերումը: 20-րդ դարի մեծագույն նկարիչների թվում են Մարիամ Ասլամազյանը, Արա Բեքարյանը, Էդուարդ Իսաբեկյանը, Գրիգոր Խանջյանը (վերջինս նաև 20-րդ դարի հայ գեղանկարչության ամենահայտնի ներկայացուցիչներից է), Հովհաննես Զարդյանը, Մինաս Ավետիսյանը, Սեյրան Խաթլամաջյանը, Ալեքսանդր Գրիգորյանը և այլք: Արտերկրից հայրենադարձվեցին հայտնի նկարիչներ Հարություն Գալենցը և Պետրոս Կոնտուրջյանը: 20-րդ դարի երկրորդ կեսից դիմանկարի, նատյուրմորտի և բնանկարի ժանրերում սկսեց ստեղծագործել Լավինիա Բաժբեուկ-Մելիքյանը:  

20-րդ դարի երկրորդ կեսին Սարգիս Մուրադյանը ստեղծեց իր գլուխգործոցները` «Վերջին գիշեր. Կոմիտաս» (1956), «Հարսանիք Հրազդանում» (1960), «Սասունցիներ» (1974):

....