Бархатная революция и роковая ошибка Сержа Саргсяна
Статья "Бархатная революция и роковая ошибка Сержа Саргсяна" на русском и армянском языках.
Политика — это искусство манипулировать обстоятельствами, иногда и ложь.
Но всё должно быть сильно завуалированным. А иначе? А иначе, то есть если вам откровенно врут. Явно врут. И никак нельзя объяснить, что это не ложь. В этом случае это воспринимается как просто-напросто оскорбление. Тем более, если это делается грубо — то есть соврал и получил. И получил ни что иное, как целую власть. Власть, с которой 10 лет не знал, что делать. И теперь, на тебе, хочу опять. А зачем? Да потому что я так хочу. А кто ты такой, в конце концов? По какому праву?
И тут всем всё стало ясно и прозрачно и, самое главное, и ему, и его окружению. Все сразу поняли, что сделана глупость. Да и он сам тоже. Его окружение спрашивает и не получает ответ. Ну кто тебя дёргал за язык? Зачем же ты сказал, что больше никогда не станешь претендовать на пост первого лица государства и в этом твоё принципиальная позиция.
Горе вообще-то приходит от ума. А умом управляет твой характер. Твоя натура. С этим он родился, с этим и он помрёт, как и все мы. Мы не замечаем, но поверьте, у каждого на лице написан его характер. Вот и у него ясно можно прочитать: «Я хочу власти, я не могу без неё». И он не виноват. Он не мог не солгать. Ведь так хотелось оставить при себе эту самую власть. Но увы, теперь это уже невозможно. А как править, если не кто уже не верит и имеет полное право не верить ни одному твоему слову. Представьте себе, только после приёма у премьер-министра тебя спрашивают: «Ну как прошла встреча?». А ты отвечаешь: «Обещал, но разве можно ему верить». Вот почему политику такого ранга так прозрачно врать нельзя.
В последнем его выступлении он сказал, что он не кровожадный, во что с трудом верится. Теперь ведь трудно ему поверить. Однако бархатная революция есть бархатная революция. А значит, без крови.
Прежде всего всем надо понять, что все являются частицами одного народа: и полицейский, и судья, и прокурор, и министры, и чиновники, и вся государственная машина. И если сейчас народ встал и во всю говорит: «Я не хочу этого человека». Он держал власть очень долго и не смог ничего сделать. И более того, стал обыкновенным вруном.
Так кому они должны служить — народу, стране или одному никчёмному человеку. Ведь честь — служить народу, и позор быть слугой одного человека. И потому терпеливо и бережно нужно относиться к человеку напротив тебя, кричащему «нет ему». Ведь он и для тебя, и за тебя делает это. Думая о будущем своих и о твоих детей. Не дай свершиться актам вандализма и насилия. Но служи ему, как самому себе. Помни, что верховное право у народа. И если власть держащая партия говорит, что у него мандат доверия народа, не верь ей. Вот он народ, и он говорит им: «Нет, врёте, как и врёт ваш вожак». Но а что касается этой партии, так каждый из них пусть сделает выводы, стоит ли дальше связывать свои судьбы с этим человеком. Человеком, который соврал.
А тебе, мой любимый народ, помни! Бархатные революции во всех странах по-разному бывали, а в Армении она должна быть с любовью и добротой. Ведь все мы братья и сёстры.
Рубен Григорян
Թավշյա հեղափոխությունը և Սերժ Սարգսյանի ճակատագրական սխալը
Քաղաքականությունը`հանգամանքները մանիպուլյացիայի ենթարկելու արվեստ է, երբեմն այն և սուտն է:Բայց ամեն ինչ պետք է լավ քողարկված լինի: Իսկ հակառա՞կ դեպքում: Հակառակ դեպքում ձեզ ակնհայտորեն ստում են: երբ ոչ մի կերպ հնարավոր չէ ապացուցել, որ դա սուտ չէ: Այդ ընկալվում է որպես պարզապես վիրավորանք: Մանավանդ, որ դա արվում է կոպիտ ձևով` ստում ու ստանում ես: Եվ ստանում ես ոչ այլ ինչ, քան մի ամբողջ իշխանություն: Իշխանություն, որի հետ չգիտեիր, թե ինչ անել 10 տարի: Եվ ահա` նորից եմ ուզում: Ինչու՞: Որովհետև այդպես եմ ուզում: Իսկ վերջիվերջո ո՞վ ես դու, ո՞ր իրավունքով:
Եվ այստեղ ամեն բան բոլորին, նրան ու նրա շրջապատին պարզ ու թափանցիկ դարձավ: Բոլորը միանգամից հասկացան, հիմարություն է արվել: Եվ ինքն էլ: Նրա շրջապատը հարցնում ու չի ստանում պատասխաններ. ո՞վ էր քեզ ստիպում նման բան ասել:Ինչու ասացիր,որ էլ երբեկ չես դառնալու երկրի առաջին դեմքը։
Ամեն ինչի պատճառը քո խելքն է: Իսկ խելքը ղեկավարվում է բնավորությանբ: Քո էությամբ: Այդպիսին նա ծնվել է, այդպիսին էլ կմահանա, ինչպես և մենք` բոլորս: Մենք չենք նկատում, բայց հավատացեք, յուրաքանչյուրի դեմքին արտահայտվում է նրա բնավորությունը: Եվ նրա դեմքին էլ հստակ կարելի է կարդալ` «Իշխանություն եմ ուզում, չեմ կարող առանց դրա»: Եվ նա մեղավոր չէ: Այնպիսի ցանկություն կար իշխանությունը պահելու: Բայց ցավոք, դա արդեն անհնար է: Իսկ ինչպե՞ս կառավարել, եթե ոչ ոք արդեն չի հավատում և իրավունք ունի չհավատալ քո ոչ մի խոսքին: Պատկերացրեք, որ վարչապետի մոտ ընդունելությունից հետո քեզ հարցնում են. «Ինչպե՞ս անցավ հանդիպումը»: Իսկ դու պատասխանում ես. «Խոստացել է, բայց արդյո՞ք կարելի է նրան հավատալ»: Ահա ինչու նման բարձրաստիճան քաղաքական գործչին չի կարելի այդպես ակնհայտորեն ստել:
Իր վերջին ելույթի ժամանակ նա նշեց, որ ինքն արնախում չէ, ինչին դժվար է հավատալ: Չէ՞ որ այժմ դժվար է նրան հավատալ: Սակայն թավշյա հեղափոխությունը մնում է թավշյա հեղափոխություն: Առանց արյան:
Նախ` բոլորը պետք է հասկանան, որ բոլորը մեկ ժողովրդի մաս են կազմում` և՛ ոստիկանը, և՛ դատավորը, և՛ դատախազը, և՛ նախարարները, և՛ պաշտոնյաները, և՛ ողջ պետական մեքենան: Եվ հիմա ազգը կանգնել է, որ չի ուզում տեսնել այդ մարդուն տվյալ պաշտոնում, նա իշխանությունը պահել է բավականին երկար ժամանակ և չի կարողացել անել ոչինչ: Եվ ավելին` դարձել է հասարակ մի ստախոս:
Այսպիսով, ու՞մ պետք է ծառայեն նրանք` երկրի՞ն, թե՞ մեկ անպիտան մարդու: Չէ՞ որ պատիվ է ծառայել ժողովրդին, և խայտառակություն է ծառայել մեկ մարդու: Այդ պառճառով համբերատար և խնամքով պետք է վերաբերվել դիմացինին, ով դեմ է նրան: Չէ՞ որ նա և՛ իր, և՛ քեզ համար է անում դա` մտածելով ինչպես իր, այնպես էլ քո երեխաների ապագայի մասին: Թույլ մի՛ տուր վանդալիզմի ու բռնության ակտեր, բայց ծառայիր նրան, ինչպես ինքդ քեզ: Հիշի՛ր, որ գերագույն իրավունքը ժողովրդինն է: Եվ եթե իշխող կուսակցությունը պնդում է, որ ունի ժողովրդի վստահության մանդատ, մի՛ հավատա նրան: Ահա ժողովուրդը: Ժողովուրդն ասում է նրանց «ո՛չ, ստում եք, ինչպես և ձեր առաջնորդը»: Իսկ ինչ վերաբերում է այդ կուսակցությանը, ապա դրա անդամներից յուրաքանչյուրը թող հետևություններ անի`արժե՞ ճակատագիրը կապել այդ մարդու հետ, թե՞ ոչ: Մի մարդու հետ, ով ստել է:
Իսկ դու, իմ սիրելի՛ ժողովուրդ, հիշի՛ր, որ թավշյա հեղափոխությունները տարբեր երկրներում ընթացել են տարբեր կերպ, իսկ Հայաստանում այն պետք է լինի սիրով և բարությամբ համեմված: Չէ՞ որ բոլորս քույրեր ու եղբայրներ ենք: